کلاوس تِوِلایت (Klaus Theweleit)، نویسنده و منتقد آلمانی، در کتاب جدیدش «خندهجنایتکاران» توضیح میدهد که چرا آندرس برینگ بریویک، عامل کشتار گروهی در نروژ مدامنیشخند میزد و لذت بردن از کشتن هیچ ربطی به دین عاملان آن ندارد و برای رفع خشونت بایدمناسبات خشونتزا را از میان برداشت.

آندرس برینگ بریویک، عامل کشتار گروهی در نروژ، با نیشخندهای مشهورش
تصویر مقابل : آندرس برینگ بریویک، عامل کشتار گروهی در نروژ، با نیشخندهای مشهورش

مجرمان می‌خندند. ‌آن‌ها لبخند و گاهی نیخشند هم می‌زنند.گاهی درست بعد از ارتکاب یک جرم، گاهی هنگام انجام آن یا ابتدا بسیار دیرتر خنده بر لبان‌شان نقش می‌بندد، وقتی که با همپالکی‌های‌شان از ارتکاب جرم خود ابراز شادی می‌کنند. وقتی آندرس برینگ بریویک در ۲۲ ژوئیه سال ۲۰۱۱ در جزیره اوتویا نزدیک اسلو، پایتخت نروژ، ظرف یک ساعت ۶۹ نفر را در تیراندازی کشت[1]، بعضی از جوانانی که برای نجات از حمله‌ او به درون آب می‌پریدند، می‌توانستند صدای قهقه‌‌اش را بشنوند. به گفته شاهدان او فریاد می‌زده: «‌از دست من راه فراری ندارید!» و وقتی تیرش به کسی می‌خورده، مثل تماشاگران مسابقه‌ فوتبال موقعِ گل زدنِ بازیکنان نعره می‌کشیده: «همینه!‌»